De kerk, die in de volksmond vaak "Selztaldom" wordt genoemd, heeft deze titel niet voor niets. De kerk heeft een gunstige ligging aan de rand van de stad en domineert zo het silhouet en het landschap van veraf. Het is een uitstekend voorbeeld van laat 19e-eeuwse kerkarchitectuur.
De parochiekerk werd in 1888 gebouwd in neoromaanse stijl na een bouwtijd van iets minder dan twee jaar en weerspiegelt bewust de geest van die tijd. Veelzeggend is dat de inscripties op de eerste klokken de heilige patriottische slogans van de laatste twee Duitse keizers verkondigden.
De bouwmaterialen aan de buitenkant kwamen grotendeels uit de regio. Sterke kalkstenen balken worden op meesterlijke wijze afgewisseld met zwaar gemodelleerde zandstenen elementen. Een goed geproportioneerde achthoek verheft zich boven de kruising van het kruisvormige grondplan.
De massieve toegangsdeur is versierd met een timpaanreliëf dat het Lam Gods voorstelt, liggend op het boek met de 7 zegels.
Tot de opvallende, elegante binneninrichting behoren vooral het kleurrijke glas-in-lood van de grote rozetten van het dwarsschip en de koorramen, en het hoge en zeer sculpturale houten cassettenplafond in het middenschip.
