Als jongeman nam hij dienst in het Romeinse leger en reisde tijdens zijn 25 dienstjaren bijna het hele rijk door. Voordat ik geboren werd, was hij gestationeerd in het nabijgelegen Mogontiacum (Mainz) en hier ontmoette hij mijn moeder Ada. Ik ben dus het "resultaat" van een intercultureel huwelijk - zoals zoveel mensen hier aan de Rijn.

Ik ben erg trots op mijn vader. Hij is opgeklommen in het leger en heeft een aanzienlijk fortuin vergaard. We wonen heel comfortabel op ons grote landgoed (villa rustica), hebben vloerverwarming en stromend water. Op onze velden verbouwen we granen, groenten, peulvruchten, kruiden en fruit. Dit levert niet alleen voedsel op voor ons gezin, maar ook voor delen van de bevolking van Mainz. De hoofdweg van Mogontiacum naar Colonia Claudia Ara Agrippinensium (nu de snelweg A 60) loopt vlak langs ons huis en is altijd druk.

Waar je nu door het centrum van Ingelheim wandelt, was in mijn tijd al een dorpsnederzetting (vicus). Handelaren van heinde en verre ontmoeten elkaar op de plaatselijke markt om hun waren te verkopen. Soms zijn er zelfs kostbare specerijen, parfums of stoffen uit het Verre Oosten ....

Ter ere van mijn ouders heb ik een indrukwekkend grafmonument laten oprichten langs de snelweg. Het is bijna 15 m hoog en schittert in felle kleuren zodat reizigers zoals jij het van veraf kunnen bewonderen. Aan de grafbeelden kun je zien hoe rijk en erkend mijn ouders waren. Mijn vader kijkt op ons neer in een toga en met een boekrol, terwijl mijn moeder is getooid met mooie sieraden. En na mijn dood zal ook ik als elegante grafsteen naast mijn ouders staan - met uitzicht op ons grote landgoed, de drukke snelweg en mijn geliefde Rijn.